Maputo

dinsdag 7 febr. Maputo.
De cultuurshock is compleet. We zijn in Maputo de hoofdstad van Mozambique.
De overgang is groot. Na een reis van 24 uur kwamen we terecht van een koud, ijzig en sneeuwig Nl in een tropenland. De reis er naar toe is  goed verlopen. Al hadden we wel 2 uur oponthoud in Londen omdat 2 mensen zo nodig in de wc van het vliegtuig al voor de start moesten roken. Ze waren zeker bang voor een dunne .........ivm het vliegen, maar nu zullen ze helemaal de diarhee hebben omdat door hun roken het vliegtuig 2 uur vertraging heeft opgelopen, zij gearresteerd zijn, uit het vliegtuig gehaald, hun bagage moest in het ruim opgezocht worden en ze zullen opdraaien voor de kosten.
De shock was compleet toen bleek dat een van onze twee koffers weg was. Niet meegekomen! Toen bleek dat ons onderkomen in Maputo nog niet beschikbaar was en we naar een hotel gebracht werden, toen bleek dat we 's middags al lopend over iets wat een trottoir heet, het eerste vierkant te voet verkenden, opliepen tegen een leger van straatverkopers, bedelaars, kreupelen, straatkinderen, tienermoeders met een kind aan een prille borst, toen bleek dat ons verblijf hier mogelijk anders zal lopen dan we verwachtten: geen incountry-training van 6 of 8 weken maar een verblijf in Maputo van 3 of 4 dagen om daarna al naar Beira te vertrekken, want daar kan de taalcursus ook wel gevolgd worden.
De stads-sfeer doet veel denken aan die, welke we op eerdere reizen in Indonesie en Maleisie hebben meegemaakt. Het heeft ook zijn charme door de mensen die er zijn, door de geuren, geluiden, bejegening op straat, winkeltjes, het verkeer dat links rijdt.  Het heeft iets herkenbaars en dat helpt om je er een beetje thuis te voelen, ook al na een middag.
Vanmiddag hebben we polo's en onderbroeken gekocht, het waren vooral mijn kleren die in de verloren koffer zaten.  De gelukspoppetjes van Ike en Bert hebben  hun waarde nu al bewezen, ze zaten in de koffer van Henriette en die is in de hektiek van de vliegvelden  niet kwijtgeraakt. 
Het hotel heeft een restaurant, bar en zwembad, koud bier en vruchtensap, een wifi die toevallig vanmiddag storing had, een airco op de kamer die het gelukkig wel doet en een supermarktje er tegenover. 
Morgenochtend worden we opgehaald voor een eerste briefing en zullen we mogelijk naar een ander adres gaan. Een gevleugelde uitspraak in het Spaans is "manaha", oftewel, morgen is er weer een dag. Hier zeggen ze in het Portugees "amanha", maar het heeft wel dezelfde inhoud en betekenis. Je kunt merken dat het buren zijn. Morgen zien we wel weer verder, ook als het gaat om een onderkomen, een koffer die verloren is, een programma dat anders uitpakt, een mogelijk eerder vertrek naar Beira. 
A manha!

8 febr. 
Ik ben weer in het gelukkige bezit van mijn koffer, die vanmorgen alsnog op het vliegveld is aangekomen. Sprong een gat de lucht in toen we het bericht tijdens een bijeenkomst op het VSO kantoor hoorden tijdens het afhandelen van een aantal formaliteiten.
Tijdens de briefing hoorden we ook dat we toch voor langere tijd in Maputo blijven en waarschijnlijk na een congres begin maart in Xia-Xia aan de kust door gaan naar Beira. 
Na de briefing zijn we naar ons nieuwe adres gebracht, met de 2 koffers. We delen een groot appartement met een meisje uit de VS, ook werkend voor de VSO, we hebben een eigen slaap- en badkamer/toilet  en delen een woon/zitkamer/keuken.  En we hebben in huis een internetverbinding, dus skypen is misschien mogelijk. We gaan het proberen. Tot een volgende keer.