Omschakelen in Zuid Afrika

Kun je je het voorstellen? Een reisverslag schrijven met uitzicht op de branding van de Indische oceaan. Nou dat doe ik op dit ogenblik. Het is woensdag 12 september en het weer is prachtig. We hebben net geluncht op ons terras en tussendoor enkele walvissen en dolfijnen gespot. Weliswaar door de lens van de camera of door de verrekijker want ze komen niet dicht genoeg onder de kust om ze met het blote oog goed te zien. Ze verraden hun aanwezigheid door een fontein van water welke boven de zeespiegel zichtbaar is. Daarna komen ze enkele keren boven om in te ademen. Soms slaan ze met hun grote staarten op het water of springen een stukje uit het water. Een fascinerend gezicht.
Maar laat ik bij vrijdag 31 augustus beginnen. `s Morgens werden we om 06.00 uur uit bed gebeld door onze Mozambicaanse vriend Oliva. We hadden met hem afgesproken dat hij tussen 07.00 en 08.00 uur ons matras zou komen halen, maar zijn vrouw moest naar de markt om haar waar te kopen (verkoopt ze in haar eigen buurt) en wilde niet wachten. Wij dus snel opgestaan en het bed afgehaald. Ze hebben ook de laatste spullen mee genomen en zijn daar erg blij mee. Het matras (2-persoons) werd dubbelgevouwen en nadat het was vastgebonden droeg mevrouw Oliva het matras op haar hoofd naar hun huis. Daar konden enkele van hun 4 kinderen mooi op slapen. Waar ze tot nu toe op hebben geslapen heb ik niet durven vragen. Op de grond?
We zijn op tijd vertrokken uit Beira en landden om half één in Johannesburg. Nadat we onze huurauto hadden opgehaald zijn we naar Harrismith gereden voor onze eerste overnachting.
Zondag één september reden we naar het Golden Gate Highlands National Park. Een prachtige plek waar we hoopten veel te kunnen wandelen. Maar we hebben slechts één korte hike gemaakt en zijn de volgende dag naar de kust gereden omdat het zo hoog in de bergen koud was. `s Nachts vroor het. Aan de kust was het een stuk aangenamer en hebben we 3 heerlijke dagen doorgebracht in Port Shepstone, Kwazulu Natal, 65 km ten zuiden van Durban. Het Oribi Gorge Nature Reserve was zeer de moeite waard om bezocht te worden. Ik heb me zelfs gewaagd aan een oversteek van de gorge via de “suspension bridge.” Ik had graag een canopy-toer gedaan, hangend aan een kabel over de kloof zweven naar de andere kant, maar het woei zo hard die dag dat ik dat maar heb gelaten.
Van daaruit zijn we naar Coffee Bay gereden. Dit plaatsje ligt aan de Wild Coast en dankt zijn naam aan een schip met koffie wat rond 1860 voor de kust is vergaan. De aangespoelde koffie heeft nog even wortel geschoten, maar heeft het niet gered. Jammer genoeg regende het daar de hele dag, zodat de zandwegen in modderpoelen veranderden en we niets konden doen. Op advies van de aardige eigenaren van Gecko Lodge zijn we doorgereden na één dag verblijf bij hen. Het gebied rondom Coffee Bay is erg heuvelachtig en wordt bewoond door het Xhosavolk. Deze mensen leven grotendeels nog in hun traditionele rondavels zonder veel wegen, zonder elektriciteit, stromend water, telefoon, auto, enz. De eigenaar van de lodge vertelde dat deze mensen gelukkig zijn met hun leven. De kinderen kunnen gelukkig wel naar school, maar verder ambiëren deze mensen niet al te veel veranderingen.
Donderdag 6 september zijn we aangekomen in het Addo Elephant National Park. We hebben accommodatie in het park zelf genomen en daar zeer van genoten. Zelfs zo dat we er 4 nachten zijn gebleven. Veel tochten in de auto gemaakt door het park, wat landschappelijk erg heuvelachtig en groen is. Prachtig! Naast de vele olifanten zijn er leeuwen, neushoorns, buffels, enkele soorten antilopen, vele soorten vogels, schildpadden in alle soorten en maten, slangen, grote hagedissen, enz. Zeer de moeite waard. Het park is onlangs uitgebreid met een kuststrook van duinen en bos. We hebben daar een twee uur durende wandeling gemaakt omdat we na het vele in de auto zitten graag de benen wilden strekken. Dat doen we trouwens ook hier aan de kust in het Tsitsikamma National Park, het begin van de Garden Route. Gister een prachtige en pittige wandeling gemaakt langs de kust waarbij er soms geen pad was en je over de rotsen moest klimmen. Maar wel enkele walvissen gespot. De dag ervoor zijn we naar de monding van Storms River gelopen waar we weer via een hangbrug naar de overkant konden. Vanuit ons appartementje (Oceanette noemen ze het hier) horen en zien we steeds de zee. Voor ons een droomstek!
Het is hier volop lente. Overal bloeiende bermen, struiken en bomen. De overheersende kleuren zijn groen, geel en paars. Met recht een “Garden Route.”
Toch gaan we morgen (13-09) verder. Waarschijnlijk naar Wilderness aan de Garden Route om nog enige dagen te genieten van deze schitterende kust. Daarna richting Cape Town voor de pinguïns en een stukje wijnroute, mits het weer goed is. Mocht dat niet zo zijn, dan gaan we naar het noordwesten, richting de grens met Namibië en Botswana.
Tot een volgend reisverslag. Hartelijke groet,
Henriette en Jacques